رواية ضرتي حامل كاملة بقلم الكاتب سيد عبدربه
اسمى ناهد عندى 35 سنة من الارياف فى مصر يتيمة الاب والام من زمان وهحكى
ليكم حكايتى من الاول ياريت تسمعونى وتفهمونى فى قرية فى ريف مصر و فى بيئة حق البنات فيها مهضوم عشت طفولتى وفى عمر 10 سنوات بابا م١ت فى حاډثة و
ترك امى و اختى وانا وكنا صغيرين مكنش لينا حد غير عمى لاننا ببساطة اسرة فقيرة على قدها . عمى كان شديد جدا كان احيانا يساعدنا واحيانا لا ببساطة لانه عنده اولاد
وحاله مش احسن مننا ماديا . ربتنا ماما وتعبت علينا اووى لحد ما كبرنا انا واختى . علمتنا وډخلتنا مدارس. و لما جيت ادخل الثانوية وكنت فرحانه اووى. وكنت عاوزة
اكون حاجة . رفض عمى اكمل تعليمى. وقال لماما. كفاية لحد كدة. البنت جميلة اووى و هتكون مطمع للشباب. و انا خاېف عليها . زعلت جدا. وقعدت ابكى واتوسل لعمى انه يوافق اكمل تعليمى لكن رفض . وقعدت فى البيت وتركت التعليم بعدها بسنة امى
مرضت جدا. ومفيش. شهرين وماټت للاسف . بعدها اخدنا عمى فى بيته وكنا ضيوف غير مرغوب فيهم انا واختى من مرات عمى و اولادها . وقالت هو احنا ناقصين زحمه فى البيت مش كفايه ولادك ! لكن عمى خاف من كلام الناس عليه مش حنان منه او رحمه . قال اسيبهم لوحدهم الناس تأكل. وشي. و تعايرنى بيهم ! هما هيقعدوا. معانا
وخلاص لحد ما يتجوزوا . مرت اول ليلة عند عمى وفى الصبح لقيت الى بيصحينى بصوت عالى جدا . مرات عمى انتى. يا ستى ناهد يا ناهد هانم اصحى يا حلوة انتى
مش هتنامى لحد الضهر يلا قومى علشان تأكلى الطير و تنضفى انا صباح الخير يا مرات عمى هى الساعه كام دلوقت ! مرات عمى الضهر قرب يا فالحة يلا خلصى
