كنت قاعده جنب جوزي بتفرج على فيلم
كيان مش بتكلم اى انسان غريب عنها لبست النقاب من اول ما كانت طفله بعد ما اتعرضت لحاډثه شوهت وشها
مفيش اى شخص شاف وش كيان بعد الحاډثه وكيان عمرها ما سمحت لشخص يشوف وشها
كيان شابه دلوقتى أصغر منه باربع سنين وعمرها ما اتكلمت معاه فى التليفون غير مره واحد لما والدته وداد ماټت
فصل أدهم باصص على التليفون ومرضيش يرد مكنش ليه نفس يكلم اى انسان
التليفون رن مره تانيه وتالته أدهم مسك التليفون وبكل عزمه رفع ايده
بلع أدهم ريقه كل حاجه انتهت يا فهد انا طلقت يارا
فهد مفيش حاجه انتهت انت بريء ويارا لازم تعرف الحقيقه
وبعدين يا سيدى ناس كتير اتطلقت ورجعت لبعض
قابلني بعد نص ساعه جنب القصر عارف المكان المهجور بتاع فيلا الأحمدى القديمه هقابلك هناك لكن بسرعه
بدل ملابسه وبسرعه نزل على مكان الفيلا دخل من الباب المكسر وانتظر فهد داخل الفيلا
كان بيعد الدقايق على وصول فهد وروحه متعلقه بيه مفيش خمس دقايق وسمع صوت خطوات بره الفيلا
صړخ ادهم فهد
ثم اخرج الهاتف من جيب بنطاله
انت بتدور على ده صح
تعلقت عيون أدهم على الهاتف روحه كلها موجوده فيه
رمى التليفون على الأرض وكسره مية حته
يارا ملكى وهتفضل طول عمرها ملكى يا أدهم
صړخ أدهم پبكاء انت مش انسان
رفع رعد ايده تلقى ادهم ضړبة شومة تانيه فى دراعه كسرته
صړخ أدهم من الۏجع ضحك رعد اصړخ انا حاسس الماضى بيعيد نفسه نفس الضعف والطيبه والغباء زى والدك بالضبط
بص رعد على الحارس وصرح خلصت
همس الحارس بسرعه لسه يا باشا قربت
بين حارسين وعلى وشه أثر ضړب
كل خاېن لازم يتعاقب حتى لو كان اخ
صړخ أدهم __انت عملت ايه دا اخوك من لحمك ودمك
اشعل رعد سېجاره ونفس دخانها متشغلش بالك بفهد
الحارس! تمام كده يا باشا
رعد ببرود كمل!
غادر رعد الفيلا المهجوره مع حراسه
عشق_الصخر
٥
ياماما إلى هتعمليه دا حرام همست يارا وهى تقف فى وسط الرواق الطويل المكتظ بالكوادر الطبيه
أطلقت والدتها رغد الشربينى نظره مسمومه سكنت وجهه يارا اسكتى انتى خالص انتى السبب فى كل إلى احنا فيه
واصلت يارا بنبره منكسره مهزومه دا حق أدهم كان لازم يعرف
مسكت رغد الشربينى ايد بنتها وعصرتها بقوه مش عايزه اسمع اسم الكلب دا تانى فاهمه
مش كفايه بقاله شهرين لا ظهر ولا سمعنا منه كلمه وبصت ليارا فى عيونها رماكى زى الكلب سأل عنك
دا ما صدق خلص منك وراح للبنت بتاعته إلى كان بيخونك معاها
انا مش عايزه اى حاجه تربطك بالولد ده ومش عايزه اسمع صوتك تانى
ظهر رعد فى نهاية الرواق يحمل على فمه ابتسامه مقيته
كل تمام يا مراة
